عکاسی اکسپریمنتال
واژه ی اکسپریمنتال همانطور که در فریم دوم به آن اشاره شد، زاییده ی ذهن خلاق خالق یک اثر است، و در اینجا با مواجهه با واژه ی عکاسی اکسپریمنتال می بایست چنین گفت که عکسی را می توان اکسپریمنتال و خلاقه دانست که در حین خلق آن، عکاس با بهره جویی بیشتر از حد معمول در سایر سبک های عکاسی، از ذهن و ذهنیت خود، عکسی را ثبت کند که بتوان به آن با دیدی متفاوت تر از یک عکس رئال، نگاه کرد .
واژه ی اکسپریمنتال در هنر و در اینجا عکاسی با واژه ی جهان بینی عکاس همراه می شود و می توان چنین گفت که خلق یک اثر اکسپریمنتال با جهان بینی فرد خالق در ارتباط است و آن عاملی که باعث ایجاد آن می شود همان جهان بینی عکاس است. جهان بینی در عکاسی یعنی نحوه ی نگرش عکاس به دنیای اطراف خود و زاویه دید و همان بدست آوردن لحظه ی قطعی شخصی خود .
اگر بخواهیم اکسپریمنتال را در سینما تعریف کنیم، فیلمی را می توان در زمره ی سینمای اکسپریمنتال دانست که فیلمنامه و کارگردانی در هم تنیده شده باشد و نمی توان رد داستان را به طور معمول خود پیدا کرد. در عکاسی هم چنین است، داستان در عکس های رئال، همان بازخورد بی قید و شرط عناصر در ذهن مخاطب است، ولی در عکاسی اکسپریمنتال دیگر این روند داستان وجود ندارد و بسته به جهان بینی عکاس و برداشت بعدی مخاطب می تواند تغییر کند، و اینجاست که بینامتنیت وارد می شود.
شاید بتوان در آخرگفت که در عکس اکسپریمنتال یک نوع خالی بودن متن عکس، از قانونمندی های صرف عکاسی وجود دارد و عکاس با توجه به جهان بینی خود و همچنین توجه به جهان بینی آینده ی مخاطب با یک رویکرد نوجویانه ، دست به خلق اثر می زند .
